Οι RhizoctoniasolaniKuhnκαι SclerotiumrolfsiiSacc είναι
οι παθογόνοι μύκητες οι οποίοι προκαλούν την απόρριψη αρκετών καρπών
από τα εν λόγω φυτά και κατ’ επέκταση την απώλεια μεγάλου μέρους
παραγωγής τόσο στο θερμοκήπιο όσο και σε υπαίθρια καλλιέργεια. Το
ποσοστό εμφάνισης των παραπάνω είναι αρκετά μεγάλο σε περιοχές
εκτεταμένης καλλιέργειας τομάτας. Επί του παρόντος, υπάρχουν λίγα
αποτελεσματικά μυκητοκτόνα για να ελέγξουν αυτές τις προσβολές και όταν
αυτά επιτρέπονται, υπάρχουν επίσης χημικά εργαλεία, τα οποία εμπεριέχουν
τεχνικούς, περιβαλλοντολογικούς και τοξικούς κινδύνους. Επιπλέον είναι
δύσκολο να προστατευτούν τα φυτά με μυκητοκτόνα εφαρμογή όταν το
φύλλωμα έχει επεκταθεί και καλύπτει την περιοχή όπου τα παθογόνα
ξεκινούν την προσβολή. Πρόσφατα, η αναγκαιότητα να μειωθούν τα
ενεργειακά κόστη στην γεωργία και να αναπτυχθούν πιο φιλικοί προς το
περιβάλλον και πιο ασφαλείς μέθοδοι έχουν δώσει ώθηση στην επιστημονική
έρευνα, η οποία θα αξιολογήσει την αποδοτικότητα των νέων μεθόδων
ελέγχου ενάντια στα παθογόνα του εδάφους. Ανάμεσα σε αυτές τις νέες
μεθόδους υπάρχει η εφαρμογή με ανταγωνιστικούς μικρό – οργανισμούς
(μύκητες, βακτήρια, κ.λ.π), ξεχωριστά ή σε συνδυασμό με μυκητοκτόνα ή
φυσικά βοηθητικά. Αρκετές μελέτες έχουν δείξει την αποδοτικότητα αυτών
των μικρο-οργανισμών να ελέγξουν τα παθογόνα και κατά την διάρκεια της
καλλιέργειας και κατά την μετα-συλλεκτική διαχείρηση. Ο κύριος
μηχανισμός δράσης αυτών των ανταγωνιστικών μικρο-οργανισμών αποτελείται
από μηκυτοπαρασιτισμό των παθογόνων, έκκριση βιοδραστικών μορίων,
ανταγωνισμό για χώρο και θρεπτικά, και ενδυνάμωση της άμυνας του φυτού.
Κατά τα τελευταία χρόνια, η έρευνα για την επιλογή, αποδοτικότητα και
τρόπος δράσης αρκετών βιοδραστικών παραγόντων οι οποίοι ψεκάζονται στο
επίγειο μέρος του φυτού έχει δείξει ότι οι βιο-σχηματισμοί δεν έχουν
δραστικά μειώσει την περιοχή σήψης της ρίζας. Αυτό οφείλεται στο ότι η
ανταγωνιστική εφαρμογή δεν έχει φτάσει επαρκώς στην ζώνη γύρω από την
ρίζα του φυτού διότι αυτή καλύπτεται από το φύλλωμα. Για αυτό το λόγο η
έρευνα μελετά να βελτιώσει την προμήθεια μυκητοκτόνων και να βελτιώσει
την αποδοτικότητα τους στον αγρό. Το αντικείμενο μιας πρόσφατης μελέτη
έδειξε το 2010 ότι:
Για το πείραμα, τα FS-66 του R. solani & FS-71 του S. roltisii , απομονώθηκαν από φυσικά προσβεβλημένο φυτό τομάτας και ζαχαρότευτλο αντίστοιχα. Κατόπιν αυτά εμβολιάσθηκαν σε νεαρά φυτά τομάτας για να αξιολογηθούν οι παθογένειες τους. Ένα σύνολο από 150 βακτηριδιακά στελέχη συλλέχθηκαν εκ των οποίων τα 43 επιλέχθηκαν για το ακόλουθο πείραμα στο εργαστήριο και αξιολογήθηκαν για την ανταγωνιστική τους δραστηριότητα και για την απουσία παθογένειας στα φυτά τομάτας. Στο τέλος του πειράματος τα στελέχη Τ1Α-2Β & Τ4Β-24 κατέληξαν στους πλέον αποδοτικούς ανταγωνιστές. Το πρώτο μέρος της εργασίας διενεργήθηκε σε θάλαμο βλάστησης στους 25 βαθμούς θερμοκρασία και 60% RU, με 15 ώρες φως και 9 ώρες σκοτάδι, με τα φυτά τομάτας να αναπτύσσονται σε πλαστικά γλαστράκια διαμέτρου 8 εκατοστών.
Οι αγωγές που εφαρμόσθηκαν ήταν
Σοβαρότητα της ασθένειας αξιολογήθηκε περιοδικά χρησιμοποιώντας μια κλίμακα 5 βαθμίδων.
1 = καμιά κάκωση στο κορμό
2 = μικρή κάκωση στο κορμό (<25% της περιφέρειας του κορμού)
3 = μεσαίου μεγέθους κάκωση (26-50% της περιφέρειας του κορμού)
4 = μεγάλου μεγέθους κάκωση του κορμού (>51% της περιφέρειας του κορμού)
5 = νεκρό φυτό
Τα δεύτερο μέρος της εργασίας ήταν στο χωράφι από το Μάιο εως τον Ιούλιο και οι αγωγές που εφαρμόσθηκαν ήταν
Πριν την μεταφύτευση, τα φυτά είχαν τραυματισθεί στο κορμό πάνω στην περιοχή μόλυνσης, μετά από 1 ώρα στα φυτά εφαρμόσθηκαν βιολογικά και συνθετικά μυκητοκτόνα, μετά από 24 ώρες τα φυτά εμβολιάσθηκαν με μύκητες. Κατόπιν τα φυτά μεταφυτεύθηκαν, κάθε φυτό είχε απόσταση 60 εκατοστά στην γραμμή και η κάθε γραμμή είχε απόσταση από την άλλη περίπου 100 εκατοστά. Μετά από 7 ημέρες οι αγωγές επαναλήφθηκαν τρεις φορές και τα μυκητοκτόνα εφαρμόσθηκαν στα φυτά με στάγδην άρδευση. Η εμφάνιση της ασθένειας και η σοβαρότητα της αξιολογούταν κατά εβδομαδιαία βάση με αρχή αυτής 10 ημέρες μετά τον εμβολιασμό έως την φάση της εμπορικής ωριμότητας της τομάτας.
Τα αποτελέσματα
Τα αποτελέσματα από τα πειράματα στο θάλαμο βλάστησης , έδειξαν ότι το στέλεχος Τ1Α-2Β Burkholderia cepacia σημαντικά ανέστειλαν το φαινόμενο της απόρριψης το οποίο είχε προκληθεί από το S. roltissi, μειώνοντας την εμφάνιση της ασθένειας κατά 81% σε σύγκριση με τον μάρτυρα τον οποίο δεν είχα λάβει καμία αγωγή, ενώ το Β. cepacia δεν επηρέασε την μόλυνση R.solani . H μυκητοκτόνα δράση του Τ1Α-2Β έδρασε πιο αποτελεσματικά από τα άλλα βιο μυκητοκτόνα και χημικά μυκητοκτόνα που περιείχαν fosetyl – AI, όπου η αποδοτικότητα που προέκυψε ήταν συγκρίσιμη με αυτή του tolcclofos-methyl & azoxystrobin. Το στέλεχος Τ4Β-2A της Pseudomonas spp αποδείχθηκε αναποτελεσματικό ενάντια στο S. roltisii ενώ αυτό σημαντικά μείωσε την εμφάνιση του R. solani κατά 47,4% σε σύγκριση με τον μάρτυρα που δεν έλαβε καμία αγωγή. Τα αποτελέσματα από τα πειράματα στο χωράφι έδειξαν ότι το στέλεχος Τ4Β-2Α, το οποίο μείωσε την εμφάνιση του R. solani κατά 63% και 59% και αυτό του S. roltisii κατά 59% και κατά 73% το 2006 και 2007 αντίστοιχα.
Πηγη http://kyttaro.net
- Η αποτελεσματικότητα κάποιων νέων βιοδραστικών βακτηρίων απομονώνει το R. solani & S. roltisii στα φυτά της τομάτας τόσο στο εργαστήριο όσο και στο χωράφι.
- Η αξιολόγηση της αποδοτικότητας των βιοδραστικών βακτηρίων που εφαρμόσθηκαν στο χωράφι χρησιμοποιώντας την στάγδην άρδευση.
Για το πείραμα, τα FS-66 του R. solani & FS-71 του S. roltisii , απομονώθηκαν από φυσικά προσβεβλημένο φυτό τομάτας και ζαχαρότευτλο αντίστοιχα. Κατόπιν αυτά εμβολιάσθηκαν σε νεαρά φυτά τομάτας για να αξιολογηθούν οι παθογένειες τους. Ένα σύνολο από 150 βακτηριδιακά στελέχη συλλέχθηκαν εκ των οποίων τα 43 επιλέχθηκαν για το ακόλουθο πείραμα στο εργαστήριο και αξιολογήθηκαν για την ανταγωνιστική τους δραστηριότητα και για την απουσία παθογένειας στα φυτά τομάτας. Στο τέλος του πειράματος τα στελέχη Τ1Α-2Β & Τ4Β-24 κατέληξαν στους πλέον αποδοτικούς ανταγωνιστές. Το πρώτο μέρος της εργασίας διενεργήθηκε σε θάλαμο βλάστησης στους 25 βαθμούς θερμοκρασία και 60% RU, με 15 ώρες φως και 9 ώρες σκοτάδι, με τα φυτά τομάτας να αναπτύσσονται σε πλαστικά γλαστράκια διαμέτρου 8 εκατοστών.
Οι αγωγές που εφαρμόσθηκαν ήταν
- Βιοδραστικό βακτήριο T1A-2B (Burkholderia cepacia);
- Βιοδραστικό βακτήριο T4B-2A (Pseudomonas spp.);
- Βιο μυκητοκτόνο BSF4 (Agribiotech, Cremona, Italy) βασισμένο σε Bacillus subtilis;
- Βιο μυκητοκτόνο TV1 (Xeda Italia, Forlì, Italy) βασισμένο σε Trichoderma asperellum;
- Χημικό μηκυτοκτόνο tolclofos-methyl (Rhizolex, Basf);
- Χημικό μηκυτοκτόνο azoxystrobin (Ortiva, Syngenta);
- Χημικό μηκυτοκτόνο fosetyl-Al (Alliette, Bayer);
- Χημικό μηκυτοκτόνο fosetyl-Al + propamocarb (Previcur Energy, Bayer).
Σοβαρότητα της ασθένειας αξιολογήθηκε περιοδικά χρησιμοποιώντας μια κλίμακα 5 βαθμίδων.
1 = καμιά κάκωση στο κορμό
2 = μικρή κάκωση στο κορμό (<25% της περιφέρειας του κορμού)
3 = μεσαίου μεγέθους κάκωση (26-50% της περιφέρειας του κορμού)
4 = μεγάλου μεγέθους κάκωση του κορμού (>51% της περιφέρειας του κορμού)
5 = νεκρό φυτό
Τα δεύτερο μέρος της εργασίας ήταν στο χωράφι από το Μάιο εως τον Ιούλιο και οι αγωγές που εφαρμόσθηκαν ήταν
- πειραματικό βακτήριο T1A-2B
- πειραματικό βακτήριο T4B-2A
- μυκητοκτόνο BSF4
- μυκητοκτόνο TV1
- χημικό μυκητοκτόνο tolclofos-methyl
- χωρίς αγωγή – μόνο με νερό
Πριν την μεταφύτευση, τα φυτά είχαν τραυματισθεί στο κορμό πάνω στην περιοχή μόλυνσης, μετά από 1 ώρα στα φυτά εφαρμόσθηκαν βιολογικά και συνθετικά μυκητοκτόνα, μετά από 24 ώρες τα φυτά εμβολιάσθηκαν με μύκητες. Κατόπιν τα φυτά μεταφυτεύθηκαν, κάθε φυτό είχε απόσταση 60 εκατοστά στην γραμμή και η κάθε γραμμή είχε απόσταση από την άλλη περίπου 100 εκατοστά. Μετά από 7 ημέρες οι αγωγές επαναλήφθηκαν τρεις φορές και τα μυκητοκτόνα εφαρμόσθηκαν στα φυτά με στάγδην άρδευση. Η εμφάνιση της ασθένειας και η σοβαρότητα της αξιολογούταν κατά εβδομαδιαία βάση με αρχή αυτής 10 ημέρες μετά τον εμβολιασμό έως την φάση της εμπορικής ωριμότητας της τομάτας.
Τα αποτελέσματα
Τα αποτελέσματα από τα πειράματα στο θάλαμο βλάστησης , έδειξαν ότι το στέλεχος Τ1Α-2Β Burkholderia cepacia σημαντικά ανέστειλαν το φαινόμενο της απόρριψης το οποίο είχε προκληθεί από το S. roltissi, μειώνοντας την εμφάνιση της ασθένειας κατά 81% σε σύγκριση με τον μάρτυρα τον οποίο δεν είχα λάβει καμία αγωγή, ενώ το Β. cepacia δεν επηρέασε την μόλυνση R.solani . H μυκητοκτόνα δράση του Τ1Α-2Β έδρασε πιο αποτελεσματικά από τα άλλα βιο μυκητοκτόνα και χημικά μυκητοκτόνα που περιείχαν fosetyl – AI, όπου η αποδοτικότητα που προέκυψε ήταν συγκρίσιμη με αυτή του tolcclofos-methyl & azoxystrobin. Το στέλεχος Τ4Β-2A της Pseudomonas spp αποδείχθηκε αναποτελεσματικό ενάντια στο S. roltisii ενώ αυτό σημαντικά μείωσε την εμφάνιση του R. solani κατά 47,4% σε σύγκριση με τον μάρτυρα που δεν έλαβε καμία αγωγή. Τα αποτελέσματα από τα πειράματα στο χωράφι έδειξαν ότι το στέλεχος Τ4Β-2Α, το οποίο μείωσε την εμφάνιση του R. solani κατά 63% και 59% και αυτό του S. roltisii κατά 59% και κατά 73% το 2006 και 2007 αντίστοιχα.
Πηγη http://kyttaro.net
